มงคลสูตร

มงคลสูร

          มงคลสูตรเป็นพระสูตรสำคัญบทหนึ่ง ในพระพุทธศาสนาเถรวาท เพราะมีเนื้อหาแสดงถึงการปฏิเสธ มงคลภายนอก ที่นับถือเหตุการณ์หรือสิ่งต่าง ๆ ว่าเป็นมงคลหรือมีมงคล โดยอธิบายว่าในทัศนะพระพุทธศาสนานั้น มงคลของมนุษย์และเทวดาย่อมเกิดจากการกระทำอันได้แก่ มงคลภายใน คือต้องกระทำความดี และความดีนั้นจะเป็นสิ่งที่เรียกว่ามงคลเองโดยไม่ต้องไปอ้อนวอนกราบไหว้ขอมงคลจากนอกตัว

เมื่อพิจารณาจากเนื้อหาในพระสูตรแล้ว ก็ได้แสดงให้เห็นว่าพระพุทธศาสนาปฏิเสธมงคลภายนอกโดยสิ้นเชิง ซึ่งเป็นจุดเด่นในพระพุทธศาสนา

ประวัติ

        ในคัมภีร์ชั้นอรรถกถา อธิบายความโดยพิสดารถึงสาเหตุของการที่พระพุทธเจ้าตรัสมงคลสูตรไว้ว่า ประมาณ 12 ปีก่อนพุทธกาล ประชาชนต่างตื่นตัวว่า อะไรคือเหตุที่ทำให้ชีวิตเป็นมงคล กล่าวว่า บ้าก็ว่า วัตถุสิ่งของ เช่น ต้นไม้ สัตว์ หรือว่ารูปเคารพต่าง ๆ จะทำให้ชีวิตเป็นมงคล[1] เรื่องราวการอภิปรายเรื่องมงคล ก็ไปถึงภุมเทวา คือเทวดาในระดับพื้นดิน เทวดาก็สนทนากันว่าอะไรคือมงคล ประเด็นนี้ก็ลุกลามไปถึงอากาศเทวา ไปถึงสวรรค์ชั้นต่าง ๆ จนถึงพรหมโลกชั้นสุธาวาส ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัย ของผู้ที่บรรลุธรรมเป็นพระอนาคามีแล้ว มีความเข้าใจในเรื่องมงคลชีวิตเป็นอย่างดี แต่ไม่สามารถอธิบายได้ จึงได้ประกาศให้เทวดาทราบว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้า จะเสด็จลงมาตรัสรู้ธรรมในอีก 12 ปี ให้ไปถามพระพุทธองค์ในตอนนั้น

เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณแล้ว คืนหนึ่งขณะที่ประทับอยู่ ณ เชตวันมหาวิหาร ใกล้เมืองสาวัตถี ท้าวสักกเทวราชได้นำหมู่เทวดาเข้าเฝ้า และบัญชาให้เทพบุตรองค์หนึ่งทูลถามพระองค์ว่า อะไรคือมงคลของชีวิต พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงแสดงหลักมงคลสูตร ซึ่งมีทั้งหมด 10 หมวด นับเป็นรายการได้ 38 ประการ*

• (ผู้ทรงความรู้บางท่านที่จำแนกโดยการแปลจากภาษาบาลี นับได้ 37 ประการ เพราะ "การสงเคราะห์บุตรและคู่ครอง" เป็นสองข้อที่อยู่ในวลีเดียว).

เนื้อหาในพระสูตร

ตามเนื้อหาในพระสูตร มงคลของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ยึดถือวัตถุ แต่ยึดถือการปฏิบัติฝึกฝนตนเอง ซึ่งมีอยู่ 38 ประการ ทั้งหมดจำแนกอยู่ในเนื้อหาโดยแบ่งเป็น ๑๐ หมวด ดังนี้

หมวดที่ ๑

1. ไม่คบคนพาล
2. คบบัณฑิต
3. บูชาคนที่ควรบูชา

หมวดที่ ๒

1. อยู่ในถิ่นที่เหมาะสม
2. มีบุญวาสนามาก่อน
3. ตั้งตนชอบ

หมวดที่ ๓

1. เป็นพหูสูต
2. มีศิลปะ
3. มีวินัย
4. มีวาจาสุภาษิต

หมวดที่ ๔

1. บำรุงมารดาบิดา
2. เลี้ยงดูบุตร
3. สงเคราะห์ภรรยา(สามี)
4. ทำงานไม่คั่งค้าง

หมวดที่ ๕

1. บำเพ็ญทาน
2. ประพฤติธรรม
3. สงเคราะห์ญาติ
4. ทำงานไม่มีโทษ

หมวดที่ ๖

1. งดเว้นจากบาป
2. สำรวมจากการดื่มน้ำเมา
3. ไม่ประมาทในธรรม

หมวดที่ ๗

1. มีความเคารพ
2. มีความถ่อมตน
3. มีความสันโดษ
4. มีความกตัญญู
5. ฟังธรรมตามกาล

หมวดที่ ๘

1. มีความอดทน
2. เป็นผู้ว่าง่าย
3. เห็นสมณะ
4. สนทนาธรรมตามกาล

หมวดที่ ๙

1. บำเพ็ญตบะ
2. ประพฤติพรหมจรรย์
3. เห็นอริยสัจจ์
4. ทำพระนิพพานให้แจ้ง

หมวดที่ ๑๐

1. จิตไม่หวั่นไหวในโลกธรรม
2. จิตไม่โศก
3. จิตปราศจากธุลี
4. จิตเกษม

อย่างไรก็ตาม แม้พระพุทธองค์จะทรงแสดงธรรมไว้ชัดเจนดีแล้ว ก็มีผู้ที่เชื่อบ้าง ไม่เชื่อบ้าง จึงได้ส่งผลมาถึงปัจจุบันนี้ แนวทางการยึดถือความเป็นมงคล จึงมีอยู่ 2 แนวทาง คือ

1. มงคลจากการมีสิ่งนั้นมีสิ่งนี้
2. มงคลจากการฝึกตัว

อ้างอิงhttp://www.wikiwand.com/th/%E0%B8%A1%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%A5%E0%B8%AA%E0%B8%B9%E0%B8%95%E0%B8%A3

จัดทำโดย นาย อธิบดี  ประมา เลขที่1